Tennant Creek Barkley Homestead
Door: agnes
Blijf op de hoogte en volg agnes
09 Februari 2012 | Australië, Tennant Creek
Zondag 5 februari.
Het pannenkoekenontbijt was erg gezellig. Je praat zo met mensen die je anders nooit zomaar zou aanspreken. Wel zijn we daardoor later weg dan wij gewend zijn. Het is half tien als we op weg gaan richting Tennant Creek.
In het landschap verschijnen een heleboel termietenheuvels. Nou ja heuvels zijn het niet te noemen, het lijkt meer op een soort stalagmieten. In allerlei soorten en maten, kilometers lang. Verder is er maar weinig leven. Er liggen niet zoveel kadavers langs de weg en we hebben geen dode insecten op de ruit. Er zijn ook minder vogels. Het lijkt hier voor alles te warm.
De temperatuur loopt op tot 42 graden, rijdend, als de camper stil staat haalt hij zelfs een keer 53 graden!! Niet te veel uitstappen dus.
Na een lunch in Wycliffe Well, niet meer dan een tankstation alias lunchroom en winkel met daarbij een caravanpark, komen we langs de enige echte bezienswaardigheid van vandaag: Devils Marbles. Een stel hele grote keien zomaar in het landschap.
Om half vier komen we in Tennant Creek. We vinden dit te vroeg om de camper al neer te zetten voor de nacht. Het is geen weer om buiten te zijn (ik weet niet wat erger is, 40 graden boven nul of zestien onder nul, wat Nederland nu heeft) en de avond zou te lang zijn, dus we rijden nog even door. Dit scheelt ook morgen weer in wat we dan te gaan hebben.
Uiteindelijk stoppen we om half zes in Barkley Homestead. Ook dit is niet meer dan een kleine nederzetting bestaande uit een camping, wat motelkamers, een tankstation en een, best wel leuk, restaurantje.
Het is nog steeds erg warm, 44 graden, de wind is heet en het stikt van het vliegend gespuis, waaronder allerlei steekbeesten, dus buiten zijn is er niet bij.
Als we goed en wel staan wordt de lucht donker. Wij denken aan een zandstorm. Onderweg hebben we regelmatig kleine wervelwindjes gezien die zand met zich meenamen, als een kleine tornado. Als we in het restaurant wat gaan eten blijkt dat er 25 km verderop een brand is. Niemand hier die zich daar druk om maakt, het is de gewoonste zaak van de wereld.
We hebben onderweg ook meerdere gebieden gezien waar het gebrand heeft.
Het is inmiddels donker (half acht) dus we zien het niet meer en maken ons er ook maar niet druk om.
Het pannenkoekenontbijt was erg gezellig. Je praat zo met mensen die je anders nooit zomaar zou aanspreken. Wel zijn we daardoor later weg dan wij gewend zijn. Het is half tien als we op weg gaan richting Tennant Creek.
In het landschap verschijnen een heleboel termietenheuvels. Nou ja heuvels zijn het niet te noemen, het lijkt meer op een soort stalagmieten. In allerlei soorten en maten, kilometers lang. Verder is er maar weinig leven. Er liggen niet zoveel kadavers langs de weg en we hebben geen dode insecten op de ruit. Er zijn ook minder vogels. Het lijkt hier voor alles te warm.
De temperatuur loopt op tot 42 graden, rijdend, als de camper stil staat haalt hij zelfs een keer 53 graden!! Niet te veel uitstappen dus.
Na een lunch in Wycliffe Well, niet meer dan een tankstation alias lunchroom en winkel met daarbij een caravanpark, komen we langs de enige echte bezienswaardigheid van vandaag: Devils Marbles. Een stel hele grote keien zomaar in het landschap.
Om half vier komen we in Tennant Creek. We vinden dit te vroeg om de camper al neer te zetten voor de nacht. Het is geen weer om buiten te zijn (ik weet niet wat erger is, 40 graden boven nul of zestien onder nul, wat Nederland nu heeft) en de avond zou te lang zijn, dus we rijden nog even door. Dit scheelt ook morgen weer in wat we dan te gaan hebben.
Uiteindelijk stoppen we om half zes in Barkley Homestead. Ook dit is niet meer dan een kleine nederzetting bestaande uit een camping, wat motelkamers, een tankstation en een, best wel leuk, restaurantje.
Het is nog steeds erg warm, 44 graden, de wind is heet en het stikt van het vliegend gespuis, waaronder allerlei steekbeesten, dus buiten zijn is er niet bij.
Als we goed en wel staan wordt de lucht donker. Wij denken aan een zandstorm. Onderweg hebben we regelmatig kleine wervelwindjes gezien die zand met zich meenamen, als een kleine tornado. Als we in het restaurant wat gaan eten blijkt dat er 25 km verderop een brand is. Niemand hier die zich daar druk om maakt, het is de gewoonste zaak van de wereld.
We hebben onderweg ook meerdere gebieden gezien waar het gebrand heeft.
Het is inmiddels donker (half acht) dus we zien het niet meer en maken ons er ook maar niet druk om.
-
09 Februari 2012 - 06:53
Theo En Corry:
Als je de foto van het ontbijt ziet zijn er toch nog veel mensen in de out back. Op de weg lijkt het wel of je er moederziel alleen rond rijdt -
09 Februari 2012 - 07:02
Mirjam:
Jullie zullen onderhand wel gaar zijn met 53 graden!! -
09 Februari 2012 - 09:54
Ria En Ad:
Er zijn daar wel grote Hunnebedden! -
11 Februari 2012 - 18:28
Margreet:
Bij 16 graden onder nul trek je gewoon meer aan, maar wat kun je nog uittrekken bij 40 graden boven nul? Jekunt moeilijk je huid afstropen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
