Oxford. Kaiteriteri

Gisterenavond hebben we het aanbod gekregen om te komen overnachten in Oxford, bij nicht Judy. Aangezien dit redelijk op onze route ligt en we haar ook graag willen zien, nemen we dit aanbod aan.
We vertrekken, na een stevig ontbijt, klaargemaakt door Francis, om kwart over zeven in Mataura. We tanken in Alexandra en kopen wat te eten voor de lange reis. Via Lindis Pass komen we bij lake Pukaki en lake Tekapo, daar halen we weer herinneringen op en zetten o.a. Mount Cook op de foto. (Waarschijnlijk foto’s die we al eerder gemaakt hebben.) Het is hier zo prachtig, je krijgt er geen genoeg van.
Nu we het midden van het eiland gehad hebben en in de buurt van Christchurch komen, willen we hier ook graag even gaan kijken. We zijn hier geweest voor de hevige aardbeving die hier acht jaar geleden is geweest, en een jaar na deze beving. De stad zag er toen uit alsof er oorlog was geweest, veel gebouwen zijn verwoest. We kunnen nu het centrum weer bezoeken, iets wat vorige keer niet mocht omdat het te gevaarlijk was en we zien dat Christchurch bezig is met de wederopbouw. Langzaam maar zeker wordt de stad weer leefbaar, maar er is nog heel veel te doen.
Na een lange, maar mooie reis komen we mooi op tijd voor het avondeten bij Judy aan. Een plek met prachtig uitzicht op de bergen en een hertenfarm in de weides aan de overkant van de straat.

Dinsdag 8 januari. We hebben vannacht met de gordijnen open geslapen om, op de momenten dat we wakker zijn, van de gigantische hoeveelheid sterren te kunnen genieten. Om vijf uur begint het licht te worden. We zijn dan ook vroeg wakker en vertrekken in het ochtendgloren. Om kwart voor zeven zijn we ‘on the road again’.
We gaan via Arthurs Pass naar de zuidkust en vandaar nog verder noordwaarts naar Kaiteriteri. Arthurs Pass is sowieso fantastisch, maar in het vroege ochtendzonlicht is het super bijzonder. Omdat het nog zo vroeg is komen we weinig ander verkeer tegen en we wanen ons af en toe alleen op de wereld. Een hele mooie wereld! Zodra we de pas over zijn ziet alles er anders uit. Meer begroeiing en in het begin ook heel laag hangende bewolking, zeg maar mist.
(Het alleen op de wereld gevoel hebben we trouwens niet alleen vroeg in de ochtend. Ook later op de dag rijden we stukken waar we bijna niemand zien.)
De reis gaat verder via Murchison, waar we lunchen, en om een uur of drie in de middag bereiken we ons einddoel voor vandaag: Kaiteriteri, in het Abel Tasman National Park. Daar nemen we onze intrek in een fraai appartement, met uitzicht op de Tasman baai, het water tussen het Noorder- en Zuidereiland. Tijd om wat te gaan relaxen.